Ziekenhuis

Mijn lieve Poppetje,

Donderdag was een gek dagje voor jou. Het begon sochtends al, mama brengt jou ALTIJD naar de creche maar donderdag niet. Mama moest een vroege dienst draaien om eerder weg te kunnen. Ook papa moest voor 7 uur de deur uit dus om 10 over half 7 kwam oma al. Je vond dit maar heel gek. Mama ging snel naar haar werk, en papa ook vlak daarna. Oma bracht jou toen naar de creche. Als mama je brengt, dan ben je altijd erg verdrietig als mama weg gaat. Oma vertelde dat je zodra je daar binnen kwam gelijk naar juf Pauline toe rende en vrolijk naar oma zwaaide.
Mama haalde jou om half 4 op. Juf Pauline vertelde dat je op de creche sochtends moeite hebt als nog niet iedereen binnen is. Je wil dan alleen maar bij haar op schoot of bij haar zijn. Pas als jullie aan tafel gaan en iedereen dus binnen is, dan is het goed. Ook aan het einde van de dag, zodra ze gaat opruimen wil je alleen maar bij haar zijn. Dit doe je alleen bij haar, bij de andere juffies niet. Het is wel herkenbaar gedrag, want thuis mag mama ook niet weglopen en heb je graag overzicht.

Maar goed, mama haalde je dus eerder op en we gingen naar het ziekenhuis. We hadden om 4 uur een afspraak bij de kindercardioloog. Eerst kreeg je een ecg. Je moet dan 20 seconde stil zitten. Vorige keer was je nog klein en moest je op een aankleedkussen liggen. Nu mocht je bij mama op schoot. De arts maakte voor mama een foto van jou (helaas geen leuke, we keken beide weg maar goed). Je wilde zelf al die plakkertjes er alweer aftrekken en vooral de draadjes aan je polsjes vond je vervelend. Gelukkig is er wel een ecg kunnen maken. Hierna moesten we even in de wachtkamer wachten. Daarna konden we bij de arts naar binnen.

De ecg zag er goed uit (denkt mama, de arts zei daar niks over). Toen zij in de computer keek ging haar stagiaire alvast naar jou hartje luisteren. Dit ging goed. Maar toen de arts zelf wilde luisteren vond je het niet meer zo leuk (mama vond de arts ook niet zo lief). De arts was chagarijnig omdat ze sochtends naar mama had gebeld of we eerder konden komen, maar dat konden we niet. Later hadden ze afgebeld, maar mama had dit niet meer gehoord (voicemail). Mama moest juist haasten om er optijd te zijn. Dus ze was erg kortaf en niet zo vriendelijk. Naar jou hartje luisteren lukte nog net maar daarna de echo.....jij wilde echt niet meer blijven liggen. Dus die boze mevrouw zei dat mama maar naast je moest gaan liggen. Dat hielp helemaal niet want jij wilde je steeds op je zij draaien om tegen mama aan te gaan liggen. Je was zo verdrietig en die mevrouw werd nog chagarijniger. Daarna moest mama op de behandelbank gaan liggen en jou bovenop me leggen. Toen kon jij mama's haren vasthouden (wat je ook altijd doet als je drinkt) en kon mama in je oortje tegen je praten. Toen werd je al ietsjes rustiger en kon ze de echo maken. Ook wilde ze luisteren naar je hartje om naar de lek te luisteren. Dit was gek....de laatste keer dat mama dat geluid gehoord had zat jij nog in mama's buik en nu, 18 maanden later, lig jij op mama's buik en hoor ik hem weer. Het klinkt wel heel anders....rustiger en je hoorde een soort gesuis erdoor van je lekkende hartkleppen. Maar de conclusie was.....er is niks veranderd, alles is nog hetzelfde gebleven. Goed nieuws dus!

Blauwe lippen is niet zo heel erg zegt zij, als je tong maar niet blauw wordt. Is dat wel het geval dan moeten we gelijk naar het ziekenhuis komen. Maar die kans is niet groot, omdat het nu nog stabiel is. Mama is dus weer opgelucht. Over een jaar moeten we weer terug komen voor een ecg en echo.

Gister ochtend hebben de mama van Nicky en mama voor jullie een kerstlunch gemaakt. Mama had appelflapjes gemaakt en de mama van Nicky had worstenbroodjes gemaakt. Dit met een mini kersstol en een bakje fruit maakte jullie lunch compleet. Wat zag het er gezellig uit! Nicky smikkelde van alles, jij hebt (heel erg goed van jou) alles geproefd maar je hebt alleen je fruit op gegeten, de rest vond je niet lekker. Smiddags nog even gewinkeld met z'n 4en en jij en Nicky hebben toen even in de wagen geslapen. Na een uurtje was je alweer wakker. Savonds gingen we naar de verjaardag van opa. We gingen om 8 uur de deur uit en jij had in de auto 10 minuten geslapen. Daar zat het hele huis vol en aandacht genoeg (jij was het enigste kindje). Maar jij moest er niks van weten. Je wilde bij mama zitten, af en toe even bij papa en op een gegeven moment je tante en oom ook, maar verder bleef je dicht bij mama. We gingen om kwart voor 1 naar huis en je viel toen pas in slaap (wel gelijk, we waren daar de wijk nog niet uit). Thuis bleef je doorslapen en je bleef slapen tot vanmorgen kwart voor 9. Toen heeft mama jou in badje gedaan aangezien je in je kleertjes had geslapen (maillotje, een truitje en een gebreid jurkje, dus wel confortabel om in te slapen). Toen je klaar was met badderen heeft mama je lekker schone kleertjes aan gedaan en gevoed. En toen.......toen was het 10 voor 10 en sliep je alweer. Het is nu 10 voor 12 en je slaapt nog steeds! Je moet zeker wat slaap van gisteren inhalen. Dat kan hoor poppetje! Als je wakker wordt krijg je een broodje en gaan we even met je vriendje Senna knuffelen. Dan nog de laatste boodschapjes en dan is het vanavond onze meidenavond. We sturen papa weg, gaan lekker brownie maken en samen op de bank liggen all you need is love de kerstspecial kijken. Al zal jij slapen, maar dat maakt niet uit. Heerlijk samen zijn en genieten van de liefde op de tv. Dit gaan we voortaan elke kerstavond doen! Papa houdt er toch niet van, dus kan hij beter gewoon weg. Dit is voortaan ONZE avond! Ik hou van je liefje!!

Dikke knuffel,
mama